Μία νέα κατάσταση, αιφνίδια και πρωτόγνωρη για όλους. Φόβος, πανικός, ανασφάλεια, θυμός, αναβολή της όποιας ψυχικής, συναισθηματικής και πνευματικής ανάγκης ή επιθυμίας. Σωστά. Ξαφνικά ενόρμησε στην ζωή μας μία άλλη πραγματικότητα, με βίαιο και σκληρό τρόπο, που μας επιβάλλει να αλλάξουμε την κοσμοαντίληψη μας. Πρόκειται αναμφίβολα για μία επίμοχθη, ίσως και βασανιστική διαδικασία, αναγκαία όμως για να αναθεωρήσουμε τις κοσμοθεωρίες μας και να αναδιαμορφώσουμε τον προσωπικό μας χάρτη.
Ήρθε λοιπόν η στιγμή να αναγνωρίσουμε πως κάθε κρίση δεν αντιπροσωπεύει μόνο ένα κίνδυνο, αλλά και μια ευκαιρία για να επαναπροσδιοριστούμε.Τι τύπου ‘αλισβερίσι’ θα διατηρούμε με τον εαυτό μας, κάθε μέρα επί εικοσιτετράωρης βάσης;
Αν επιθυμούμε ψυχική και διανοητική ανάπτυξη μέσα σε ένα περιβάλλον που ‘ρολάρουν’ όλα τέλεια, χωρίς ίχνος ανατροπών, δυσκολιών ή προβλημάτων, σας ενημερώνω εκ προοιμίου ότι δε θα επέλθει καμία εσωτερική ανάπτυξη. Αντίθετα, την πρωτοκαθεδρία θα την κερδίσει η στασιμότητα. Καλή ταίστρα, δε λέω, βολική κιόλας, αλλά ως πότε;
Χρειάζεται να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε ότι η ζωή είναι συνυφασμένη με τα προβλήματα. Όποιος προσπαθεί να τα αποφύγει απλώς τα ταΐζει περισσότερο και φτάνει τελικά να κοιμάται αγκαλιά με τον φόβο του. Αντίθετα, όταν ειλικρινά αποδεχόμαστε μία δυσάρεστη κατάσταση κινητοποιείται εσωτερικά μας το θάρρος, η τόλμη, η διάθεση για αλλαγή, για πρόοδο και για επιβίωση.
Τι χρειάζεται όμως, επί ουσίας να κάνουμε για να το πετύχουμε αυτό;
Καταρχάς, χρειάζεται να έρθουμε σε επαφή με την αλήθεια μας και συγχρόνως να αφοσιωθούμε σε αυτήν. Είναι ο μόνος τρόπος για να αποσχιστούμε από όλους τους ‘ψευδοεαυτούς ‘ μας και έτσι, να κερδίσουμε την πλήρη εναρμόνιση, γαλήνη, ισορροπία και συμφιλίωση με τον εαυτό μας αλλά και με τους άλλους.
Η επιτυχία αυτής μας της προσπάθειας θα εξαρτηθεί από την προσωπική μας συνέπεια και πειθαρχία για το συλλογικό καλό και την αναγνώριση του τί σημαίνει ‘επίγνωση ‘.
Έχοντας πειθαρχία, η επικέντρωση μας είναι στο “εδώ και τώρα”, όχι στο χθες, ούτε στο αύριο. Ρωτώντας τον εαυτό μας : “τι συμβαίνει μέσα μου αυτή τη στιγμή”, αυτόματα θα στραφούμε προς την σωστή κατεύθυνση, εκεί δηλαδή που κατοικεί η δύναμη του παρόντος.
Εύλογα θα αναρωτηθείτε, σε τι ή πως βοηθάει η συγκεκριμένη πρακτική σε αυτήν την τόσο δύσκολη φάση που βιώνουμε όλοι μας;
Περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο, η τρέχουσα όντως εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, έστω και αν προς το παρόν δεν το αντιλαμβανόμαστε, αποκτά μία ιδιάζουσα και πολύ μεγάλη δύναμη. Επιτρέποντας στη συνειδητότητα μας να διεισδύσει στο παρόν, αυτομάτως εναρμονιζόμαστε πλήρως με τον εαυτό μας και τις πραγματικές και ουσιαστικές μας ανάγκες. Είναι ο δρόμος για τη δημιουργία του νέου κόσμου, είναι ο δρόμος της αφύπνισης και της αναγέννησης. Το χθες μας κρατάει φυλακισμένους, το ίδιο και το αύριο. Το παρόν όμως είναι πάντα ελεύθερο από δεσμά. Όλα τα άλλα είναι τα ‘ εγωικά σκέρτσα’ που διψούν για έλεγχο, σχέδια, μεγαλεία, πλάνα, πλάνες και ψευδαισθητικό κύρος που τελικά αποδυναμώνουν το εδώ και τώρα και μας φέρνουν σε τόσους μπελάδες.
Όπως λέει ο Osho:’ Κατά πόσο ζεις όσο είσαι ζωντανός; Είσαι η στιγμή; Ή ζεις στο παρελθόν και στο μέλλον χάνοντας το κάθε παρόν σου; Που βρίσκεται η συνείδηση σου; Στον φόβο; Στην μελαγχολία ; Στην προσδοκία; Στην ανάμνηση; Ή στην ευγνωμοσύνη , την αγάπη και την ευδαιμονία του τώρα;’
Μέσα από τις δυσκολίες που βιώνουμε, γίνεται όλο και πιο φανερό πως μαζί τους έφεραν και πολλές ευκαιρίες να μεταμορφώσουμε τον πόνο σε γαλήνη. Την ανησυχία σε ηρεμία. Τις κακίες, τις αντιπαλότητες και τις ανούσιες εγωικές μας αντιδράσεις σε αγάπη, ουσιαστική προσέγγιση και αποδοχή των αγαπημένων μας, όπως είναι και όχι όπως εμείς θα θέλαμε να είναι. Μας δίνεται η ευκαιρία να αφουγκραστούμε, να νιώσουμε και να έρθουμε πιο κοντά στα παιδιά μας. Να αγαπήσουμε βαθιά,ουσιαστικά και αληθινά. Να επαναπροσδιοριστούμε και να ανακαλύψουμε τα ευεργετικά οφέλη της ζωής που απορρέουν από το διάβασμα, την μουσική , το χορό, το περπάτημα στη φύση, τον διαλογισμό.
Τώρα είναι λοιπόν η κατάλληλη στιγμή για να γίνει η επίγνωση μας, η ενσυνείδητη προσέγγιση μας για να δημιουργήσουμε τον χώρο όπου θα μπορούμε να επεκταθούμε ειλικρινά, αληθινά με αγάπη και ενσυναίσθηση .
Με βεβαιότητα δεν υπάρχει ισχυρότερος καταλύτης για την μεταμόρφωση μας από την ευγνωμοσύνη για τη ζωή που έχουμε διότι τίποτα και ποτέ δεν είναι δεδομένο, πέραν αυτής της στιγμής. Ας αφήσουμε λοιπόν αυτή την κρίση να αποτελέσει για εμάς την πιο σπουδαία αναγεννητική πρόσκληση !
Όπως λέει και ο Μούτζι:’ Το αντίδοτο στο φόβο είναι η ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε αυτή τη στιγμη’.
Καλό μήνα σε όλους με θετικές και λυτρωτικές σκέψεις!!
Εις το επανιδείν …..
