Η επιθυμία απόκτησης ενός παιδιού είναι πολύπλοκη και το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ευνοϊκό εάν και εφόσον η επένδυση αυτή δεν καλύπτει την κενοδοξία του ατόμου. Στην πραγματικότητα, το επιθυμητό παιδί είναι εκείνο που έρχεται να ενδυναμώσει την επιθυμία του ζευγαριού που είναι ευτυχισμένο και χωρίς παιδί.
Η απαρχή λοιπόν της ιστορίας προκύπτει τη στιγμή που και οι δύο γονείς επιθυμούν να κάνουν παιδί έχοντας επακόλουθα την κατανόηση ότι μόνο όταν αυτό γεννηθεί καθίστανται αυτόματα γονείς.
Ασυνείδητα, η επιθυμία τους είναι να κάνουν παιδιά που θα τους μοιάζουν, που θα είναι το ” πιστό ” τους αντίγραφο, που θα καλύψουν τις προσδοκίες τους και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες τους , που θα τους αναπληρώσουν.
Μπορεί ο γονέας να μπει στη διαδικασία αναγνώρισης ότι το παιδί που θα γεννηθεί δεν είναι το παιδί των ονείρων του, ούτε το κατά φαντασίαν παιδί και ότι είναι απλά το παιδί που θα προκύψει από τον καρπό της αγάπης τους και θα δώσει συνέχεια στη ζωή; Είναι σε θέση να αντιληφθεί τη σπουδαιότητα και τη σοβαρότητα του νέου ρόλου και των ευθυνών που θα επωμισθεί;
Η ζωή του βρέφους δε μπορεί να είναι στα χέρια της τύχης ή των συγκυριών. Όπως σε μία εταιρεία ζητάνε το βιογραφικό μας και όσο πιο πλήρες είναι τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες πρόσληψής μας, έτσι και σε αυτήν την πολυσύνθετη ιδιότητα που θα αναλάβουμε- η όποια κιόλας δεν είναι ορισμένου χρόνου- οφείλουμε να ρίξουμε πολλές ματιές στο δικό μας βιογραφικό για να δούμε αν πληρούμε τις προϋποθέσεις για αυτόν τον ρόλο.
Η γονεϊκότητα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι ένα “ναρκισσιστικό καπρίτσιο” που θα καλύψει τις εσωτερικές ανασφάλειες των συντρόφων αλλά μία κοινή ενσυνείδητη απόφαση που θα αφήσει το παντοτινό αποτύπωμά της στη ζωή των ιδίων αλλά και του παιδιού τους.
